TELEURSTELLING, OOK DIT KINDJE LIGT IN STUIT
Al met de twintig weken echo kregen we het bericht dat ook deze baby in stuit lag. Onze oudste dochter lag ook al vanaf het begin in stuit en is uiteindelijk, na twee mislukte versiepogingen, via een geplande keizersnede geboren. Bij de tweede had ik erg gehoopt dat ze goed zou liggen dus dit was een flinke teleurstelling.
Ik ben direct op zoek gegaan naar de mogelijkheden om het draaien zelf zoveel mogelijk te bespoedigen. De geruststellende woorden van mijn verloskundige geloofde ik niet zo, de eerste was immers ook niet gedraaid, dus ik ging zelf op onderzoek uit.
IK WIL ER ALLES AAN DOEN EN START MET MOXA EN OEFENINGEN
Rond de 30 weken nam ik contact op met Renee voor de moxa-therapie. Hoewel mijn verloskundige niet in alternatieve geneeswijzen geloofde, en ik zelf ook meestal niet, wou ik nu toch het gevoel hebben dat ik alles gedaan had om mijn kindje te helpen draaien.
Ik gebruikte de oefeningen die ik via Renee kreeg en de moxa-sticks zoals duidelijk uitgelegd. Het was een erg fijne manier om zelf te kunnen helpen. De oefeningen waren erg goed te doen en de moxa-therapie was een prettige ervaring.
IK RAAD IEDEREEN EEN VERSIE AAN!
Helaas heeft het bij mij niet geholpen en zijn we, op ons verzoek al met 35 weken, voor een versiepoging gegaan. Dat raad ik iedereen aan. Het is absoluut geen pretje, en tijdens het draaien ervaar je zeker een flinke druk die ook wat pijn doet, maar het is niet gevaarlijk voor de baby – en als het lukt is dat natuurlijk geweldig!
Bij ons hielp het helaas niet. Daarom planden we met 39 weken een keizersnede. Wij zagen een natuurlijke bevalling, met de risico’s op zuurstoftekort voor de baby, niet zitten.
AL WEEËN TERWIJL DE KEIZERSNEDE 2 WEKEN LATER ZOU PLAATS VINDEN
Uiteindelijk kreeg ik met 36+6 ‘s avonds weeën. Omdat ik die niet goed herkende, ik had ze de vorige zwangerschap niet gehad, belde ik het ziekenhuis en mochten we gelijk langskomen. Eenmaal daar zette de ontsluiting door en mochten we de volgende middag voor een spoed-keizersnede.
Het was weer een prachtige ervaring! Ik ben bang voor prikken, dus vond de ruggenprik niet fijn, maar ook deze keer begeleidden ze dat erg goed. Omdat je wakker bent kun je zien hoe de baby geboren wordt, ze doen dan het tussenschermpje open. Dat is zo’n bijzonder moment – en als ze dan voor de eerste keer huilt weet je gelijk dat het goed zit. Ze mocht ook gelijk bij mij blijven, dat was bij de eerste anders, dus dat was een hele fijne ervaring.
Doordat ik een keizersnede had gehad kon ik natuurlijk minder dan bij een natuurlijk bevalling. Het is best zwaar, en als de morfine uitwerkt ook soms best pijnlijk, maar met een goede begeleiding in het ziekenhuis is het prima te doen. Mijn man mocht de hele tijd bij mij blijven en toen onze oudste dochter ook in het ziekenhuis mocht komen was het werkelijk een magisch moment.
THUIS NA DE KEIZERSNEDE GING HET ERG GOED
We zijn uiteindelijk drie dagen in het ziekenhuis gebleven. Dat is vrij kort, maar we wilden snel naar huis, naar onze oudste dochter, en omdat het de tweede keizersnede was ging het ook lichamelijk erg goed. Ik wist goed wat ik wel en niet kon. De kraamhulp kwam gelijk en hielp ons alles goed op de rit krijgen.
Bij de geboorte van mijn eerste had ik nog veel hulp nodig, maar bij de tweede kwam er al snel weer veel terug. Er zit drie jaar leeftijdsverschil tussen, dus we wisten het meeste gelukkig nog. En doordat het de tweede keizersnede was, wist ik ook goed wat ik wel en niet kon doen. Het niet mogen optillen van mijn oudste vond ik het lastigst.
AFWIJKING AAN MIJN BAARMOEDER WAARDOOR KINDJE NIET HAD KUNNEN DRAAIEN
Tijdens de keizersnede constateerde de gynaecoloog dat ik een afwijking aan mijn baarmoeder heb. Daardoor was er geen ruimte voor de baby om te draaien. Waar ik na mijn eerste keizersnede best teleurgesteld was dat ik niet natuurlijk bevallen was, had ik er na dit bericht vrede mee. Het lag dus niet aan mij, of aan iets wat ik had nagelaten, maar ik heb er alles aan gedaan en het was gewoon niet mogelijk. Ik ben blij dat we beide keren voor een keizersnede zijn gegaan, dat gaf ons de rust dat we wisten dat het goed zat. Natuurlijk was ik graag natuurlijk bevallen, maar de spijt heb ik nu los kunnen laten. Het is goed zo.